Valuable Moments

The Magic Yellow Bus

‘Miles en ik gaan morgen naar the magic yellow bus, Ray’
‘Klinkt alsof je hier stoned kunt worden’
The magic yellow bus is een bus die doordeweeks parkeert in div. parken in de inner-west van Sydney, al zijn speelgoed uitlaadt, en alle kinderen kunnen hier dus lekker komen spelen
Op een dinsdag staat die in Tillman park, en ga ik meestal met 2 andere Nederlandse meiden en ons kroost hier naartoe..

Het is ‘s ochtends vroeg en omdat Miles meer begrijpt dan ik denk, vertel ik hem dat we vandaag met oa Inge naar de yellow bus gaan
Gekleed in zijn pyama, rent hij naar de deur, pakt hij zijn schoenen en staat die onherroepelijk ‘Inge’ te noemen..
Dit gebeurt overigens iedere morgen wanneer Ray naar zijn werk gaat ; Zijn voetjes manoevrerend in zijn schoentjes, wijzend naar de deur ‘werk, toettoet’
Iedere morgen zijn er tranen wanneer papa het huis verlaat, en iedere morgen weer wilt Miles in zijn pyama naar werk met de toettoet auto
Ik hoop dat hij dit enthousiastme houdt over 30 jaar
‘Miles, eerst gaan we pap eten, dan mama jou aankleden en dan gaan we naar Inge toe..
‘Inge, auto, toettoet’
Het duurt even voordat die weer mee naar de kamer komt, zijn schoenen op de tafel parkeert en zijn stoel door de kamer schuift..’eten eten’
In het hoekje van de bank ziet die mijn ipad liggen..Deze wordt geassocieerd met ‘Oma’, omdat we hiermee skypen..’Oma oma oma’
Na ons ontbijt loopt Miles met een rekenmachine door de kamer aan zijn oor ‘oma oma oma’ en heeft hele gesprekken met oma aan de rekenmachine..Ik vind het schattig en besluit hem even te laten ‘bellen’ met oma

Eenmaal aangekomen bij de yellow bus, schiet Miles weg, als een vogeltje die voor het eerst zijn nest verlaat..
Zoveel speelgoed!!! Maar waar is mijn kind???
Uiteraard..In de bosjes takken aan het verzamelen..Dan pakt die een bal..Zou het dan toch? Maar nee..Hij loopt naar het rood met witte lint wat een bosrijk gebied duidelijk afzet, gooit de bal erin, kijkt over zijn schouder wijzende naar de bal en vindt dit een goede reden om ook dit gebied eens te verkennen..
20 takken rijker stappen we na 2 uur weer in de auto..Ik ben bijna thuis, kijk achterom en zie dat hij ligt te slapen, met de takjes in zijn vuistjes..
Mijn gedachten gaan naar de Veluwe in November en hoeveel takken we daar kunnen verzamelen..





The ant missie

Miles tijgert over de veranda, op zijn handen en knieen zit zijn neus zowat in de houten planken die de grond bedekken..
Zijn vingertje gaat van links naar rechts en hij is erg geconcentreerd..Dit moet ik verder onderzoeken ; Wanneer ik dichterbij kom zie ik een miertje heel snel rondrennen, bang voor de massale vinger van Miles..Dan weer onder de planken, dan verschijnt die weer een meter verder..
Het is fascinerend door de ogen van een kind, want wat een plezier kan hij hebben met het volgen van dit beestje..
Ik heb elke keer een fractie van een moment om te kiezen of ik hem het Nederlandse woord of Engelse woord ga leren..Dit wordt meestal bepaald door ‘het makkelijkste woord’
Ik kies dit keer voor het Engelse woord ‘ant’, terwijl ‘mier’ niet veel moeilijker is..
The ant wordt verder gevolgd over de veranda, dit keer met Miles die om de 3 tellen ‘ant’ roept..
The ant verdwijnt aan het einde van de veranda ‘voorgoed’ onder het hout..
Miles heeft de rest van de middag gewacht op de plek waar ‘the ant’ verdween..
Met een heel zielig koppie keek die me aan en wees die naar de plek waar hij zijn ant voor het laatst had gezien ; Ant Ant Ant..
De veranda zal nooit meer hetzelfde zijn ; Het is nu toegewijd aan de ant en elke keer weer wanneer ik de deuren open, zit Miles ah einde van de veranda ant te roepen..
Vanaf nu zijn we de officiele anthunters..