Back from the middle of nowhere

Hello there!

I'm back, en het voelt helemaal niet verkeerd na een weekje afgezonderd te zijn van alles en iedereen :-)
Met afgezonderd bedoel ik dan ook letterlijk afgezonderd : Geen mobiel bereik , geen computer, geen tv en geen radio! (Is Beatrix al bevallen? Staat NL onder vuur? Tell me... :-p)
Out of the middle of nowhere, called 'the promised land' - ofwel het plaatsje Gleniffer (google) and back between the livin'

Om even terug te gaan :
Mijn laatste dagen in Port Macquarie gevuld met een whalewatchtour om 6:45(!) in de morgen...Super om ze zo op open zee te zien, al vind ik het minder dat ze constant achterna gezeten worden door boten vol toeristen...
I agree, ik was er een van, maar gezien ze alleen rond deze tijd van het jaar hier voorbij de kust trekken moest ik uiteraard van deze gelegenheid gebruik maken...
Verder nog wat gesurfd, een mooie wandeling door het Kooloonbung nature creek reserve gemaakt over houten wandelpaden en de avonden gevuld met een hoop lol op de veranda... :-)
Na 1,5 week Port macquarie begon ik me er al aardig thuis te voelen, maar de kriebels om verder te gaan wogen zwaarder...
De WWOOF-farm waar ik dinsdag heen zou gaan, belde maandag af en na wat gebel had ik al snel een andere WWOOF-farm in de buurt van Bellingen...
Dinsdag op de bus gestapt naar Uranga, waar ik werd opgewacht door David en Noryko (Japans meisje die donderdag alweer weg ging)

David : Een man van rond de 60 jaar, leeft alleen met zijn kat Scratchy en verder min of meer een afkeer van alles wat erbuiten gebeurd, Lookalike Gandolf (LOTR), praat tegen alles wat in zijn tuin staat, gooit niks weg en recycled werkelijk alles, maar verder zo in het HIER en NU leeft en zo kan genieten van het alleen zijn en zijn 200 hectare (!) grond waar die al zijn liefde en energie instopt...
Ok, je voelt de bui al aankomen...Ik heb dus veel gewerkt in zijn tuin (lap grond) :
Bomen kappen, pad aangelegd naar het bos, dingen geplant, groente geplukt, grond bemest, tuinmeubelen in de lak gezet etc.
Volgens david moet ik hierin verder als ik het lesgeven zat zou zijn, gezien ik er veel aanleg voor zou hebben (voor bomen omhalen ja ;-)), ik bedank hem hiervoor... :-)

De omgeving was echt net een sprookje waarin ik ben in-en uitgestapt : het huis staat middenin de natuur tussen alleen maar bergen en bossen. Het is niet de mens die hier overheerst, maar de natuur en de mens past zich hieraan aan...de mensen leven hier van wat de natuur te bieden heeft en vermijden zvm de stad...is het het seizoen van de tomaten, dan eten we tomaten en hebben de kippen eieren gelegd, dan eten we eieren...
David had het dan ook niet zo op alles erbuiten...De stad, de drukte, het massale... We zijn een keer naar de stad geweest, maar hij wist niet hoe snel die hier weg moest! ;-)
Af-en toe kon ik ontsnappen naar de buurvrouw Inge, waar we dan samen met de verrekijker Wallabi's probeerden te spotten... Ik heb mijn eerste Wallabi gezien :-)
Of de buren wat verderop : Neil en Anna, voor een praatje :-)
Verder nog een wandeling gemaakt naar the never never creek (klinkt toch als een sprookje he...) en een keer om 5 uur in de morgen naar de zonsopgang geklommen via ene heuvel...Super mooi, alleen een bijt van een rode mier deed me wat sneller dan verwacht terug naar huis keren...Auwww!!!
Moet toegeven dat we gister wel erg gesocialiseerd hebben : 's Morgens naar het zwembad voor de birthday van zijn kleinkind, en in de middag op een opening van een illegale pub beland ergens in de bergen van uiteraard een Nederlandse die zich daar gesetteld had :-)

Al met al heel vreemd om deze manier van leven te ervaren als een stadsmeisje en het heeft me zeker aan het denken gezet :
Ik heb ervaren dat heel veel dingen heel snel wennen. Met heel veel dingen bedoel ik alle dingen die met de omgeving te maken hebben ;
Zo liep ik de eerste dag met mijn lange broek tegen de muggen en horseflies (die steken te erg!), had ik dikke sokken en schoenen aan in het bos en durfde ik niet met mijn handen tussen het onkruid bang voor slangen en spinnen...Al snel liep ik in mijn korte broek, op mijn slippers en deed een slang of spin me weinig...Tuurlijk nog steeds 'Beware of...'
De stilte, het onbereikbare tov de buitenwereld, het geen mensen om je heen hebben is in mijn ogen na deze week toch iets wat voor 'even' heerlijk is en veel veel langer de tijd nodig heeft om hieraan te wennen... (herkenbaar Tim - Zuid-Afrika?)
Ik denk dat dat het gevolg is van 24 jaar volle welvaart en een druk stadsleven met alles en de mensen die je liefhebt in een handomdraai binnen je bereik...
Ik heb na een maandje van huis hier dan ook even een gevoel van gemis ervaren...

Terwijl ik dit typ zit ik in het plaatsje Bellingen, bijna weer vol in bereik en terug tussen de mensen...
Over een klein uurtje ga ik mijn maatje Linda bij de bus opwachten en zie ik haar weer na 2 weken, kan niet wachten :-)
We blijven een nachtje in Bellingen, en reizen morgen waarschijnlijk samen naar Coffs Harbour...
Ik heb al een pub gespot, dus we gaan vanaaf maar eerst eens aardig wat bijkletsen onder het genot van een drankje (of twee, drie, ...??? ;-))

Ps Ayse als je dit leest : 'Ben je al mama?'
Oh ja, de klok is hier een uur vooruit (zomertijd :-p) en bij jullie terug als het goed is (wintertijd ;-)), dus we leven met 10 uur tijdsverschil... Speciaal voor Marie : Het is nu dus 10 uur later ;-)
And at least : Er staan 2 nieuwe filmpjes bij het bericht 'lovin' Port Macquarie' :-)

Liefs from the land of downunder...

Dees