Nieuwe ervaringen maken de mens rijker - Reisverslag uit Nottingham, Verenigd Koninkrijk van Desi Otterloo - WaarBenJij.nu Nieuwe ervaringen maken de mens rijker - Reisverslag uit Nottingham, Verenigd Koninkrijk van Desi Otterloo - WaarBenJij.nu

Nieuwe ervaringen maken de mens rijker

Door: Desi

Blijf op de hoogte en volg Desi

10 November 2008 | Verenigd Koninkrijk, Nottingham

Lieve allemaal,

Na een tijdje even wat energie te hebben gestoken in het leven hier en mijn plekje te vinden, stond ik vanmorgen op en vond ik het tijd voor mijn waarbenjij.nu

Om gelijk met de deur in huis te vallen ;
De stap om al het vertrouwde achter je te laten en je in het diepen te storten in een hele nieuwe omgeving, is groter dan ik had gedacht...;
Ik heb het in het begin dan ook best lastig gehad...Na al dat gereis en het van huis zijn, zou je denken dat je settelen in een ander land een eitje is...
Ik heb gemerkt dat het reizen en alle mensen die je leert kennen op je weg, in een heel ander straatje vallen, dan je te proberen planten tussen de plaatselijke bevolking die al de hele leven bekend zijn met alles om zich heen...
Het is heel vreemd om te ervaren dat je toch wordt gezien als een ''stranger'', en de eerste vraag altijd is : ''Waar kom je vandaan?''
Daarbuiten hebben vele al een oordeel klaarliggen, en denken dat je uit een 'arm' land bent ontsnapt, om hier een beter leven op te bouwen...
Wanneer ze eenmaal horen dat je uit Holland komt, ben je ineens schattig en is je accent super lief...

Daarbuiten heeft het heel lang geduurd (en nog steeds) om alle papieren in orde te hebben, om volledig als een docent hier aan het werk te kunnen...In de tussentijd haastig opzoek geweest naar andere baantjes, maar zelfs de meest simpele baantjes, leken mij tegen te werken...;
Zo moest ik binnen 5 min. zoveel mogelijk adressen intypen bij een uitzendbureau...Ik had een advertentie zien staan, en gezien mijn politiecheck nog niet rond was, en er dus totaal geen sprake was van het aan de slag te kunne als gymdocente, reageerde ik op alles...
Tijdens de test, dwaalden mijn gedachtes af, en kon ik maar al te moeilijk de juiste toetsen vinden...
Na 10 min. leek de test teneinde, gezien de computer geen toets meer pakte...Damn...Ik heb pas 4 adressen ingevoerd!!!
Ah fijn...Na een paar minuten in de wachtkamer te hebben gezeten, werd ik geroepen :
'You failed, you were to slow'
In mezelf dacht ik : 'Failed? You know why? I am a PE teacher, and not supposed to sit at a desk typing adresses'
Well..Ik pakte mijn rugzak en besloot richting huis te gaan...Teleurgesteld, omdat ik weer gaan baan had, maar ergens ook opgelucht omdat het totaal niks voor mij zou zijn geweest...

Ik heb vaak door de straten hier gelopen opweg naar huis, met een gevoel dat ik nog nooit eerder heb gehad :
Je wilt zo graag, maar het is alsof je weer helemaal onderaan de ladder begint...
Ik weet nu dat het leven niet altijd loopt hoe jij het zou willen zien, en er altijd situaties zullen voorkomen, waar je doorheen moet...

Ik wist dat dit moest veranderen...;
Na een hoop energie en tijd te hebben gestopt in het regelen van mijn papieren (met Rays hulp), en een hoop tijd te hebben gestopt in mijn agencies, die over de banen hier gaan in het onderwijs (alleen prive scholen nemen mensen zelfstandig aan), werd ik beloond op een morgen :
De telefoon ging, en/of ik direct naar de Ellis Guilford school wilde gaan...
Onvoorbereid, en na snel wat lunch te hebben gestopt in mijn tas, stapte ik op de tram...
Na eerst de verkeerde straat in te lopen, en na eeen sprint die hierop volgde, kwam ik bij de school...
Sportscollege...Met dikke letters op de school...Interesting!
Ik baande mijn weg door de gangen, en opende de docentenruimte...All eyes on me, en voelde me even terug gaan in de tijd, naar mijn eerste baan...
Na een korte uitleg over mijn lessen, bedacht ik onderweg naar de sporthal mijn oefeningen...
Onvoorbereid, het niet kennen van de leelringen, het lesgeven in het Engels...Ik wist dat ik mijn volle vertrouwen in mezelf moest stoppen die dag en dat ik dit als een ultieme docententest moest zien en mijn improvisatievermogen even op tafel werd gegooid...
Na een hoop positieve feedback van de andere collega's, liep ik met een big smile terug naar de tram aan het einde van de dag...
Eenmaal thuis aangekomen ging de telefoon : 'Of ik terug wilde komen' :-)

Ps voor foto's : http://desi83.hyves.nl/index.php?l3=ph&l4=listalbum&album_id=33695160&album_secret=EgOr






  • 10 November 2008 - 11:50

    H.:

    Dees,
    Ik heb bewondering voor je!
    Liefs & sterkte
    ik

  • 10 November 2008 - 11:53

    Jorien:

    Goed bezig!!! Veel succes!

  • 10 November 2008 - 13:07

    Piet :

    Hoi Desi,

    Knap van je om toch door te zetten; misschien heeft mijn aanbeveling ook nog een beetje geholpen...
    Succes hoor!

  • 10 November 2008 - 13:16

    Diana En Leo:

    Hoi Desi van harte gefeliciteerd met je nieuwe baan en heel veel succes.Liefs uit Schiedam

  • 10 November 2008 - 14:39

    Tim:

    Zo zie je maar Dees dat niet alles is zoals het lijkt als je ervan droomt hier in Nederland. Ik bewonder je doorzettingsvermogen. Keep up the good work, en je weet als het echt niet gaat kan je altijd nog thuiskomen ;)

    Dikke X

  • 10 November 2008 - 16:37

    Apie Lin:

    Hey Dees,

    Ik moet zomaar weer aan het verhaal denken wat je vertelde over dat jochie wat de handstand in het doel moest doen. Wat een lol hadden we toen op straat Dees. Meid goed dat je alle vertrouwen houdt ook na veel negatieve ervaringen. Dit is n.l. net die ene waar jij op hebt zitten wachten en ook zei zien jou motivatie wat die andere jobs allemaal niet zagen omdat je het waarschijnlijk ook niet uitstraalde. Go Girl.

    xxx Lin

  • 11 November 2008 - 06:32

    Susan:

    Hé Dees,

    Wat goed nieuws zeg!!! Wat SUPER voor je.
    Echt knap dat je je er zo doorheen hebt geslagen, petje af.

    Dikke hug

  • 12 November 2008 - 21:52

    Reza:

    Hoi lieve Dees!
    Jammer dat ik je niet meer gezien heb. ;-) Wel jammer dat we nu zo weinig contact hebben. Ik ben ook zo druk met van alles en neem mezelf dat soms wel kwalijk hoor.
    Ik hoop dat ik je snel weer een keer hoor.

    Liefs en dikke hug van je best friend in NL :-)

  • 14 November 2008 - 15:10

    Nadya:

    Hey Dees,

    Echt niet te geloven was aan het denken hoe zou het met Dees gaan en zie je mailtje. Heb het alleen zo druk met m'n nieuwe baan(yep ik ook maar nog wel tandarts hoor) op het moment dat ik niet eerder kans had om ff te reageren sorry.
    Lekker dat het zo goed met je gaat! Hoop je snel wat uitgebreider te spreken.
    Xje

  • 20 November 2008 - 07:45

    Dakje:

    grijns...ze zijn niet de eersten en zullen ook niet de laatsten zijn die je terug willen hebben mop...ik wil je ook terug hebben voor mijn groepen!

    Knuf, Dak :)

  • 21 November 2008 - 10:46

    Marike:

    Hoi Dees,
    de aanhouder wint, dat zie je maar weer!! Ik ben trots op je, als je dat maar weet.
    Ik wacht op mijn tweede kleinkind, uitrekendatum is 27/11. Effe geduld dus nog.
    Succes meisje en veel liefs van mij.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigd Koninkrijk, Nottingham

Leaving foodprints

Mijn tijd buiten Nederland

Recente Reisverslagen:

11 Mei 2019

Kaitiakitanga

02 April 2017

3

04 Juni 2016

What happens when you return home?

12 December 2015

Buikpijn

25 September 2015

Imagine all the people...
Desi

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 253
Totaal aantal bezoekers 92744

Voorgaande reizen:

02 Oktober 2007 - 25 Oktober 2013

Leaving foodprints

Landen bezocht: