Samoa, truly south pacific

Vrijdag 16 februari : Na een dag te hebben overgeslagen op zee in verband met de international dateline, waarbij je ineens 24 uur vooruit leeft en nogeens de equator gepasseerd te hebben, kwamen we aan in Samoa. We werden verwelkomt met een traditionele dans, wat eigenlijk uit de tijd waarin hun voorvaderen aankwamen per kano in Samoa..Wat dus betekent dat de vrouw tijdens de kanorit merendeels op de grond zat, want dat deden ze nl ook tijdens de dans..Bij het naderen van de poort zag ik mannen, grote mannen..Met een stevige handdruk werden we verwelkomt in Samoa..

De mensen hier den nog heel erg hun eigen ding, hebben hun eigen cultuur en tradities en trekken zich eigenlijk weinig aan van de westerse wereld..Iedereen glimlacht naar je, niemand wil wat van je hebben..Het is best vreemd om als westerling dit te ervaren..Het zijn hele oprechte mensen..

Al snel zag ik hele gebouwen in de voortuin blinken, sommige nog mooier dan hun huis..Wat blijkt ; Hier worden de familieleden in de voortuin begraven om ze zo dicht mogelijk te houden..Aan de ene kant goed dat ze niet westers zijn ingesteld, anders bevond de hele familie zich binnen in een amerikaanse koelkast..

Na een ritje in een locale bus (lees een houten barrel op wielen) met westerse songs gecovered met een Samoa’s deuntje, was het tijd om de oceaan eens van dichtbij te bekijken..Ik moet zeggen dat dat ritje echt super cool was! We stapten wel uit op de plek waar we instapten, en hebben dus een rondje gedaan, dat terzijde..Het ritje opzich was echt om over naar huis te schrijven..Armpje uit het houten raam, beetje hoofd op en neer op het ritme van de muziek en gassen maar...
In het noordoosten van Apia (een van de twee bewoonde eilanden van Samoa) de zee ingerend met Ray en zijn nicht die een dagje vrij was..De bodem was een soort van modderachtige substantie..Dat spul wat we in Nederland geloof ik als een masker op ons gezicht smeren...Voelde best lekker zo op je huid, maar achteraf voelde het een dag alsof iemand me met glasscherven had besprinkeld..Niet echt lekker dus..

In de avond vaarden we uit naar Auckland, New Zealand

‘’Op reis gaan is een aaneenschakeling van bijzonderheden’’