Een dag uit het onderwijs van een gymdocent
Door: Desi
Blijf op de hoogte en volg Desi
11 Maart 2009 | Verenigd Koninkrijk, Nottingham
Het eerste uur is nog niet begonnen en mijn broekzakken lopen al vol met excuses van leerlingen!
De regel is dat wanneer ze geen gym doen, ze een briefje laten schrijven door een van hun 'opvoeders' thuis met de reden dat ze niet kunnen meedoen..
Opvoeders..In heel veel gevallen is dit niet de juiste benaming, want wat valt mijn mond regelmatig open met de confrontatie met de leerlingen deze tijden, en niet alleen de leerlingen ;
Briefjes met excuses ontvang ik in de meest herkenbare vormen en handschriften ; Ik bedoel iedereen herkend een papiertje gescheurd uit een schoolschrift, iedereen herkent het handschrift van een ouder en iedereen kan gezichtsmimiek lezen...
Bij enige twijfel grijp ik de foon na een lange dag, om het thuisfront te bellen en te checken..In de meeste gevallen wordt het opgenomen voor de leerling, hoeft hun kind geen gym te doen en zitten ze niet op mijn belletje te wachten...
Het is nu zelfs al zo ver dat leerlingen telefoonnummers van thuis geven wanneer ik ernaar vraag, want ze weten dat daar een coverteam op ze wacht...
Ik ben hier om ze wat te leren, maar wanneer dit zelfs al door de ouders wordt afgewezen, vraag ik me iedere dag af wat de oplossing is om deze leerlingen te motiveren en te veranderen...
Wanneer leerlingen omgekleed de gymles inkomen, staat er een andere uitdaging te wachten ; 'Ze wat bijbrengen in mijn vakgebied waar ik 4 jaar voor heb gestudeerd, want echt ik ben alleen maar aan het opvoeden, aan het waarschuwen en normen en waarden bij aan het brengen'
Dingen die gedaan en gezegd worden door leerlingen gaan meestal het ene oor in, en het andere weer uit...Maar soms, heel soms zit mijn linker oor verstopt en blijft het hangen in mijn hoofd...Gedurende de treinreis naar huis vraag ik me regelmatig af wat de oplossing zou zijn en/of we de touwtjes in handen niet langzamerhand verliezen en we niet heel ergens anders moeten beginnen met de leerlingen ipv ze een volleybaltechniek proberen bij te brengen die gepaard gaat met het verliezen van al mijn materiaal en een hoop commentaar en gevloek...
Voldoening worden uit de kleinste dingen gehaald, maar die lijken steeds kleiner te worden...
Wanneer ik een goede dag heb gehad, zorg ik ervoor dat mijn beide oren verstopt zitten zodat het lekker lang blijft hangen in mijn hoofd en ik ergens erin kan blijven geloven in het onderwijs en de leerlingen
Lees : Dit is gebaseerd op mijn ervaringen, ik wil niet iedereen over dezelfde steen laten lopen, ofwel dit is niet gebaseerd op alle scholen en leerlingen van nu
Well, het houdt je scherp en bedachtzaam...
Liefs
Dees
De regel is dat wanneer ze geen gym doen, ze een briefje laten schrijven door een van hun 'opvoeders' thuis met de reden dat ze niet kunnen meedoen..
Opvoeders..In heel veel gevallen is dit niet de juiste benaming, want wat valt mijn mond regelmatig open met de confrontatie met de leerlingen deze tijden, en niet alleen de leerlingen ;
Briefjes met excuses ontvang ik in de meest herkenbare vormen en handschriften ; Ik bedoel iedereen herkend een papiertje gescheurd uit een schoolschrift, iedereen herkent het handschrift van een ouder en iedereen kan gezichtsmimiek lezen...
Bij enige twijfel grijp ik de foon na een lange dag, om het thuisfront te bellen en te checken..In de meeste gevallen wordt het opgenomen voor de leerling, hoeft hun kind geen gym te doen en zitten ze niet op mijn belletje te wachten...
Het is nu zelfs al zo ver dat leerlingen telefoonnummers van thuis geven wanneer ik ernaar vraag, want ze weten dat daar een coverteam op ze wacht...
Ik ben hier om ze wat te leren, maar wanneer dit zelfs al door de ouders wordt afgewezen, vraag ik me iedere dag af wat de oplossing is om deze leerlingen te motiveren en te veranderen...
Wanneer leerlingen omgekleed de gymles inkomen, staat er een andere uitdaging te wachten ; 'Ze wat bijbrengen in mijn vakgebied waar ik 4 jaar voor heb gestudeerd, want echt ik ben alleen maar aan het opvoeden, aan het waarschuwen en normen en waarden bij aan het brengen'
Dingen die gedaan en gezegd worden door leerlingen gaan meestal het ene oor in, en het andere weer uit...Maar soms, heel soms zit mijn linker oor verstopt en blijft het hangen in mijn hoofd...Gedurende de treinreis naar huis vraag ik me regelmatig af wat de oplossing zou zijn en/of we de touwtjes in handen niet langzamerhand verliezen en we niet heel ergens anders moeten beginnen met de leerlingen ipv ze een volleybaltechniek proberen bij te brengen die gepaard gaat met het verliezen van al mijn materiaal en een hoop commentaar en gevloek...
Voldoening worden uit de kleinste dingen gehaald, maar die lijken steeds kleiner te worden...
Wanneer ik een goede dag heb gehad, zorg ik ervoor dat mijn beide oren verstopt zitten zodat het lekker lang blijft hangen in mijn hoofd en ik ergens erin kan blijven geloven in het onderwijs en de leerlingen
Lees : Dit is gebaseerd op mijn ervaringen, ik wil niet iedereen over dezelfde steen laten lopen, ofwel dit is niet gebaseerd op alle scholen en leerlingen van nu
Well, het houdt je scherp en bedachtzaam...
Liefs
Dees
-
11 Maart 2009 - 13:37
Anniek:
Hey die Dees,
Het is erg herkenbaar wat je schrijft over de kinderen en de school. Ik heb in mijn laatste jaar les gegeven op Curaçao en daar waren de kinderen precies hetzelfde. Alhoewel het in de jongste klassen vooral bestond uit enthousiasme, waren de kinderen in de wat oudere klassen niet vooruit te branden. Met 5 maanden in het vooruitzicht was dat prima vol te houden en de stranden maakten veel goed. Maar om me daar nou mijn hele leven voor in te spannen, zag ik niet zitten. Dat is ook 1 van de rede dat ik door ben gaan studeren, zodat ik later een baan kan krijgen zonder daar gillend gek van het worden ;).
Heel veel succes, maar vooral sterkte met het werk. Mijn moeder zegt altijd: 'als je ergens niet gelukkig van wordt, moet je daarmee stoppen'. Hopelijk komen er betere tijden aan. Keep your eyes open.
Sterkte,
Liefs Anniek -
11 Maart 2009 - 16:43
Sunday ;):
Hey Dees,
"leuk" stukje. Welcome to my life!!
Maar goed, ik heb er zelf voor gekozen....
Succes meid,
XXX -
11 Maart 2009 - 18:57
Ellen:
Hé Desi,
Goh....daar had ik met mijn kleuters nou nooit last van. Jij liep gewoon als meisje van 5 een paashaas na te doen als ik erom vroeg tijdens een bewegingsverhaal. Ik zie je nog voor me ha ha... De jeugd is veranderd hè!!!!! Nou meid zet 'm op, het is niet makkelijk.
Ik vond het heel leuk om je laatst weer eens terug te zien!
Liefs, Ellen -
12 Maart 2009 - 09:16
Lin:
Herkenbaar Dees
als leerkracht ben je voortaan opvoeder, psycholoog, fysiotherapeut, logopediste en al het anderen erbij. En lesgeven o'ja dat komt erbij.
xx -
12 Maart 2009 - 09:27
Tim:
De maatschappij veranderd Dees, en daarbij ook onze rol in het onderwijs. Ook ik ervaar alles wat jij beschrijft, en je bent daar ok mee of niet. Het is wel zwaar om de shit van society elke dag op je bord te krijgen, maar zoals ze zeggen.....elke leraar wil op zijn manier de wereld verbeteren. Je weet me te vinden als je wilt kletsen.
Dikke X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
